Hindi ko alam kung paano ii-status ang weekend na 'to. Bumubulusok ang mga pangyayari. Mas nanaisin ko pang alamin kung paano tumutulo ang ulan (in drops or in thread?) kesa i-analyze at gawan ng dissertation ang bawat kaganapan.

But one thing I realize, after losing so much shit in life, na habang lumalaki ka at tumatanda, unti-unti namang lumiliit ang margin of error mo sa buhay.

Nakakapagod magkamali.

Nakaka-stress magkamali.

Nakakasawang magkamali.

Nakakagutom magkamali.

At magastos magkamali.

Tsk! I sooo hate PERFECTION but at the same time, yun din mismo yung gusto ko makamtan. :/